W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny – reguluje prawo: polskie i unijne.

Gospodarka łowiecka jako działalność w zakresie ochrony, hodowli i pozyskania zwierzyny prowadzona jest na podstawie Wieloletnich Łowieckich Planów Hodowlanych (WŁPH) dla Rejonu hodowlanego I – Bory Dolnośląskie Południowo-Zachodnie i Rejonu hodowlanego II – Bory Dolnośląskie Północno-Wschodnie oraz Rocznych Planów Łowieckich. WŁPH zatwierdzony na okres od 01.04.2007 do 31.03.2017 r.

Dzięki dobrze prowadzonej gospodarce łowieckiej i dużej różnorodności fauny na terenie nadleśnictwa można spotkać m.in. takie zwierzęta łowne jak: jeleń, sarna, dzik, lis, jenot i borsuk. Coraz liczniej występują gatunki objęte ochroną gatunkową w szczególności wilk, bóbr, wydra.

Nadleśnictwo  Świętoszów nadzoruje gospodarkę  łowiecką prowadzoną  w 6 obwodach łowieckich dzierżawionych przez 5 kół łowieckich, na łącznej powierzchni 27 366 ha.  Obwody te skategoryzowane zostały:

• 4 jako obwody słabe;
• 2 jako obwody bardzo słabe.

Wykaz kół łowieckich

• Wojskowe Koło Łowieckie  "Odyniec"
• Koło Łowieckie "Słonka"
• Koło Łowieckie "Cyranka"
• Wojskowe Koło Łowieckie "Wieniec"
• Wojskowe Koło Łowieckie "Orzeł"

W celu określenia ilości zwierzyny bytującej na terenie Nadleśnictwa corocznie przeprowadzana jest różnymi metodami jej inwentaryzacja. Aktualny stan zwierzyny (wg inwentaryzacji na 10.03.2013) oraz stan docelowy (określony wg Wieloletniego Łowieckiego Planu Hodowlanego, który należy uzyskać do 31.03.2017r.) przedstawia się następująco:

Rejon I - Bory Dolnośląskie Południowo-Zachodnie

Rejon II –Bory Dolnośląskie Północno-Wschodnie

Jednym z ważniejszych zadań dobrze prowadzonej gospodarki łowieckiej jest pogodzenie występującej liczby zwierzyny z możliwościami wyżywieniowymi siedlisk leśnych, tak aby szkody wyrządzone przez zwierzynę nie przekraczały tzw. poziomu „szkód gospodarczo znośnych"

To właśnie rozmiar szkód jest podstawowym kryterium decydującym o liczebności i strukturze gatunkowej zwierzyny, a także o zadaniach stojących przed Nadleśnictwem i Kołami Łowieckimi w zakresie zagospodarowania łowieckiego.

Koła łowieckie dzierżawiące obwody łowieckie na terenie Nadleśnictwa Świętoszów prowadzą corocznie akcję  dokarmiania zwierzyny w okresie zimowym.

Myśliwych jak i wszystkich sympatyków łowiectwa koła łowieckie zapraszają na polowania, natomiast zwolenników bezkrwawych łowów nadleśnictwo zaprasza na polowania z aparatami fotograficznymi i kamerami, oferując do dyspozycji dwa zorganizowane miejsca odpoczynku, ścieżki przyrodnicze, szlaki turystyczne oraz ścieżki rowerowe.

Wilcze łowy opowieść przyrodnicza

Wilk jak szara smuga przemknął pomiędzy dorodnymi dębami wpadając w przyległą drągowinę sosnową z kępkami świerka. Stojąca w niej chmara jeleni w mig zorientowała się co się dzieje. Dotychczas instynkt nigdy jej nie zawiódł, zawsze mimo przerażenia ruszała w przeciwnym kierunku.

Tym razem wilk nie był sam, jelenie zbyt późno zareagowały na jego obecność, gęsty las i przeciwny wiatr utrudnił ocenę odległości. Oszalała i trochę zdezorientowana chmara jeleni ruszyła w kierunku rzeki w pobliże ludzkich siedzib widząc tam tylko ratunek, ale ten przesmyk znały też wilki. Z zarośli jak strzała wypadła wadera, a za nią młode wilki. Matka dopadła dorodnego szpicaka, potem następne ciele jelenia pokazując młodym metodę krwawych łowów. One jakby zagubione, oszołomione szybkością akcji, najpierw niewprawnie, jakby bojaźliwie potem już instynktownie rozgrzane walką, dobijały oszołomione jelenie warcząc i rozgryzając kłami sierść na ich karkach. Młode jelenie podrywały się jeszcze szukając ratunki łani licówki, wydając przeraźliwe jęki – lecz ona była już bezpieczna za rzeką koło wojskowych magazynów. Szum wodospadu zagłuszał stopniowo słabnące jęki młodych ofiar

  W. Moskaluk

Wśród wilczej diety jelenie i daniele stanowią około 25 % pokarmu, a sarny około 40 %. Na terenie Nadleśnictwa Świętoszów wilki corocznie zagryzają łącznie około 150 szt. dziko żyjącej zwierzyny, w tym około 15 jeleni, 90 saren i 35 dzików. Brak dowodów aby były to sztuki osłabione lub chore, a ocena pozostałości resztek wskazuje że drapieżnik zabija zarówno dorodne jak i osłabione sztuki.

W codziennej pracy służba leśna w Nadleśnictwie Świętoszów często ma spotkania z wilkami, które zachowują się wobec nas coraz mniej bojaźliwie. Jak postępować gdy wilk przygląda się nam z niewielkiej odległości, gdy mijany samochodem nie ucieka w popłochu lub gdy widzimy go poruszającego się za nami w niewielkiej odległości po naszych śladach?

Bojaźń przechodzi na nas !